Gebroken droom

Als kind heb je altijd al bepaalde ideeën wat je wil worden als je later groot bent. Ik weet nog goed dat in groep 3 de juffrouw aan ons vroeg wat we wilden worden als we later groot waren. De meeste meisjes antwoorden: Juffrouw of prinses, de jongens wilden over het algemeen bij de politie of de brandweer. Behalve Leon want die wilde net als zijn vader vrachtwagenchauffeur worden. Wat ik wilde worden? Apenverzorger! Ik weet dat de juf verbaasd opkeek en ik hoorde de klas gniffelen maar ik was er helemaal van overtuigd dat ik dit wilde worden. Het leek me geweldig. Heb dit idee ook jaren in mijn hoofd gehad totdat iemand mij zei: Weet je wel wat het apenverzorgen allemaal in houd? Dat is merendeels stront opruimen en het hok goed schoonhouden. Ik was toen nog maar 7 of 8 maar mijn hele droom viel in duigen. Nee dat zag ik toch niet zo zitten. En mijn ambitie om apenverzorger te worden was verdwenen. Al had ik het stront ruimen en hok schoonhouden wel zien zitten had het nooit mijn ambitie kunnen worden wegens mijn lichamelijke beperkingen maar dat terzijde. Ik ben nu bijna 32 en het valt mij op dat er weinig mensen zijn die geworden zijn wat ze voor ogen hadden. Gewoonweg omdat richting van het vak niet beviel... zo zijn er zoveel mensen die van studie wisselen. Toen ik 19 was ben ik van economie en handel maar spw gegaan. Je moet tegenwoordig al zo vroeg weten wat je wil. Tijd om echt goed te oriënteren heb je niet. Maar goed daarover wil ik verder niet uitwijden.
Wat ik zeggen wil is dat je als persoon dromen heb, bepaalde verwachtingen van het leven. Voorbeeld: Mick wilt profvoetballer worden, hij word al klein jochie gescout en mag bij jong Ajax voetballen. Elke dag traint hij en het ziet er naar uit dat hij zijn  droom gaat verwezenlijken. Tot die ene dag dat hij een ongeluk krijgt. Gelukkig komt hij er goed uit.. er is alleen een grote 'maar'  namelijk dat hij nooit meer kan voetballen omdat zijn knie verbrijzeld is. Zijn knie zal wel herstellen maar het word nooit meer zoals het was.
Mick was inmiddels 19 en zou na de zomer zijn debuut maken bij Ajax en als hij het goed zou doen mocht hij misschien wel in het Nederlandse elftal. Maar door dit ongeluk kan dit allemaal niet meer doorgaan. Wat nu? 19 jaar nog heel leven voor de boeg. Komt wel goed Mick, je bent nog jong. Gelukkig heb je gestudeerd. Je komt er wel. Langzaam herstelt Mick en als hij herstelt is zie je niets meer aan hem. Want hij loopt weer. Maar niemand ziet waarhij mee te maken heeft. Hij heeft te maken met een gebroken droom. Zijn droom is in diggelen gevallen.. en is niet meer reëel om uit te voeren. Hij moet opnieuw gaan kijken wat wel kan en zijn toekomstdroom bijstellen.
Ook voor zijn omgeving is dit een klap want die hebben altijd aan zijn zijde gestaan, omdat hij er midden in zit. In zijn gebroken droom moeten zijn naasten de brokstukken oprapen, hem bij de hand nemen en kijken wat nog wel reëel is. Wat meestal gebeurt is het volgende: ' He Mick wat goed, je loopt weer! Top!' en dat mensen algauw denken.. nou dat gaat goed met Mick, ik zag hem weer lopen. Hij begroette mij en we hebben even gekletst .  Je denkt dat  het wel weer goed gaat met hem. Tuurlijk gaat hij je niet als je ziet gelijk aan jouw lip hangen dat het hem allemaal heel zwaar valt. Hij wilt doorgaan en belangrijk is om vooral in openbaar groot te houden, anders val je om. Weet je dat veel van ons met een gebroken droom te maken heeft? Gaat het niet om jezelf dan is het wel om een ander. Ooit wilde ik apenverzorger worden..  stel dat mij het stront en het schoonmaken mij niet uitmaakte had ik het alsnog niet gekund. Want helaas zitten bij al mn nekwervels vastgegroeid, lichte vorm van open rug en aantal wervels zitten niet goed dit alles veroorzaakt 24/7 pijn. Ik heb in het verleden van alles geprobeerd, heb echt gewerkt en heel actief geweest. Maar het brak mij lichamelijk teveel op. Hierdoor moest ik mij er echt bij neerleggen dat ik niet als mijn leeftijdsgenoten kan werken. Ik meer rekening moet houden met balans. Heb ik mijn toekomstdroom bij moeten stellen en dat ik moet dealen met de situatie zoalstie is. Zo ook degene die kinderloos blijven, of getroffen zijn door ziektes en hierdoor niet meer de lichamelijke conditie als eerst hadden. Wat je nu ook heel veel ziet mensen die ontslagen worden na jarenlange trouwe dienst... wat moet je? Je valt in een gat, je solliciteert je suf. Al die afwijzingen haalt ook gevoel van eigenwaarde naar beneden. Hoe ga je om met een verlies van een dierbare die veels te vroeg uit het leven is getrokken?Ik zie het nu in mijn omgeving, goede vriend van mij is vorige maand overleden. Zo raar datie er niet meer is maar ik zie ook dat zijn omgeving er mee worstelt.
Mensen die ernstige psychische problematiek hebben zitten vaak in overleefmodus. Droom die ze ooit hadden is niet reëel vanwege alle het stress wat het oplevert. Of wat dacht je dementie? Dat treft gelijk een heel gezin. Partner van degene die aan het dementeren is had een heel beeld van samen ouder worden. Het is niet meer onbezorgd maar juist bezorgd ouder worden en je ziet degene voor je ogen veranderen. Zelfs een scheiding is een gebroken droom, je droomde immers dat je met hem/haar oud zou worden. We zijn allemaal een Mick die al heel lang een bepaald toekomstdroom (toekomstbeeld) je hebt er naar toe gewerkt, het leven is nou eenmaal hard en gaat niet over rozen. Er gebeuren altijd wel dingen wat je niet voor ogen had...  zoals die verbrijzelde knie wat veroorzaakt dat je niet meer kan voetballen als topsporter. Alle belangrijkste is het rouwproces. Het rouwproces dat je niet kan zijn wie je kan zijn. Het is echt een belangrijk onderdeel en helaas kan ik het weten uit eigen ervaring. Soms zal even die baalmomenten hebben en dat mag. Zolang je er niet in blijft hangen. Wat heel belangrijk is, dat je opnieuw gaat dromen. Dromen, denken en dan doen. Wat ook zo is dat deze dingen jouw vormen en je zal merken dat je veranderd. Jij veranderd maar niet in alle gevallen veranderd je omgeving met je mee. Durf open te staan voor verandering en je zal zien dat er ook nieuwe mensen op je pad komen.
Herken jij jezelf hierin? Denk je... ik heb eigenlijk ook te maken met een gebroken droom? Praat met je naaste. Zo belangrijk om je gevoel te delen en de dingen niet alleen te doen.
Ik had heel erg op mijn hart om deze blog te schrijven. Sorry als het niet helemaal correct Nederlands is maar het is geschreven vanuit mijn hart. Wie de schoen past trekt hem aan.
Hele fijne week alvast. Liefs Saphira

Moederdag / Triggerdag

Voor veel mensen een dag om naar uit te kijken.
Moederliefde wordt immers omschreven als sterkste liefde ooit. Moederliefde is onvoorwaardelijk.
Des te pijnlijker voor degene die hun moeder hebben verloren. Daarom voor diegene speciaal de quote:
' Als je verdrietig bent kijk dan opnieuw in je hart. En je zult zien dat je huilt omdat wat je vreugde heeft gebracht'

Dit geld echter niet voor mij en helaas velen met mij. Biologisch gezien heb ik een moeder. Maar wat onvoorwaardelijke moederliefde is ken ik van boeken en televisie. Moederdag is voor mij toch een dag waarin ik pijnlijk bevestigd word van datgene wat ik nooit heb gehad en ook nooit zal krijgen. Pijnlijk omdat ze gewoon nog leeft, ik rouw. Niet omdat ze dood is, nee om wat ze niet is en de erkenning wat ik niet hoeft te verwachten.
Ondanks dit voel ik mij vandaag met moederdag wel gezegend. Omdat ik samen zal zijn met mijn gezinnetje. Samen met mijn liefkids zal ik ontbijt maken voor de meest bewonderingswaardige, dappere vrouw die ik ken. Mijn grote liefde Ilona die ten allen tijde haar onvoorwaardelijke moederliefde uitdraagt. Vandaag zullen de kinderen en ik haar in het zonnetje zetten. Nieuwe herinneringen zal ik maken, zodat de oude naar de achtergrond zal gaan.
Ik ben dankbaar voor m'n lieve schoonmoeder. En Wil die als sugoraatmoeder voor me is. Verder dankbaar voor de andere lieve mensen om mij heen.
Liefs Saphira