Hi mensen, tegenwoordig heb ik ook een facebookpagina https://www.facebook.com/saphirabm
Waarin ik regelmatig een overdenking schrijf. Je kan mij liken op facebook. Ik zal hier nu vooral de dingen neerzetten die ook op mijn Facebookpagina hebben gestaan. Hieronder zie je een overdenking van 19 juli.
Fijne dag allen. Liefs Saphira
Goedenacht. Na een paar dagen is het weer hoog tijd voor een quote. Ik zat heel erg te denken wat ik zal plaatsen. Ik had verschillende opties maar dit vond ik een mooie en een waar ik mij in kan verplaatsen ook puur uit eigen ervaring. Ik heb trouwens helemaal niets met bergbeklimmen maar als ik het op televisie zie op discovery (een van mijn favoriete zenders) of erover lees hebben al die mensen die dit doen maar 1 doel en dat is de top bereiken. Een berg beklimmen bestaat uit verschillende etappes en vraagt veel van je, discipline, doorzettingsvermogen, focus en het hebben van een goede uitrusting. Als je die dingen niet hebt, haal je de top niet. Oh en niet te vergeten.. je kan niet alleen de top van de berg halen. Je hebt mensen nodig, om je te supporten. Jou op te bouwen als jij even de moed laat zakken. En net in dat laatste stukje.. kan je niet meer. Het lijkt uitzichtloos. Je wilt het bijna opgeven, de top van de berg die zie je jezelf niet meer behalen.. maar degene die met jou mee zijn zeggen tegen jou: Kom op! Nog even... Je bent al zover gekomen. Einde is in zicht. Denk aan je instelling toen je deze klim begon. Je staat dan even stil.. denkt na. Relativeert en je gaat door. Het laatste stukje is het lastigste maar dan ben je er. Met moeite klauter je op de top. Je zoekt houvast.. draait voorzichtig om en kijk. Je kijkt naar beneden en beseft dat jij die hele klim heb beklommen. Maar dan kijk je om je heen en richting de horizon die oneindig ver lijkt. En je kijkt en ziet de mooiste uitzicht die je ooit hebt gezien. Tot zover mijn verhaal over de berg. Wat ik al zei.. ik zie mijzelf geen berg beklimmen. Maar ik beklim net als ieder wel bergen. Bergen des levens noem ik het maar. Wat voor mij symbool staat voor moeilijke situaties in het leven. Maar ook de dromen en doelen die je voor ogen hebt. Je krijgt niets kado. Als je iets wil.. moet je er ook naar handelen. Wil je een kind, zou je toch zwanger moeten worden..en bij de bevalling zelf hoor de meeste vrouwen (wat ik op tv zie dan) schreeuwen: ik kan niet meer. Verloskundige zegt: nog even doorpersen en moment dat degene die bevalt gevoel heeft dat ze uitelkaar word gescheurd komt de baby en dan is dat het mooiste wat er is. Een van mijn vrienden heeft heel lang zijn kind niet mogen zien, dat was zijn berg. Soms sta je vast..omdat een ander een grote kei op je pad gooit waardoor je even niet verder kan. Enigste wat je dan kan doen is hoop houden en voor vechten dat die kei word weggehaald. Gelukkig is in dit geval dit gebeurd en ziet mijn vriend zijn zoon weer. Ik had een brok in mn keel want als omgeving leef je mee. Als jij met een ander mee kan leven en interesse kan tonen, waarom zal een ander dat niet met jou kunnen hebben. Ik bemerk.. en ook vooral naar mezelf toe dat ik dit stukje lastig te grijpen vind maar verstandelijk weet ik dat het zo is. Momenteel ben ik geen berg aan het beklimmen maar ik weet dat ze wel weer komen. That's life. . Liefs Saphira
