Zwartrijden

Elke dag ben ik wel met het nieuws bezig. s'morgens begin ik meestal trouw de AD te lezen, ook ben ik een trouwe bezoeker van Rtlnieuws en niet te vergeten het NOS. Gekke is dat de meeste nieuwsitems geen nieuws meer is. Zo las ik vanavond Reiziger bedreigt conducteur in de trein met een mes en het enigste wat ik denk is 'oh wat verrassend' en ga al gauw door naar de volgende artikel. Als ik nu even hierbij stil sta is dit geen normale reactie maar dat is wel denk ik heel herkenbaar voor veel mensen. Als iets zo vaak gebeurd halen we onze schouders op, want de maatschappij word verhard. Morgen zijn we dit nieuws alweer vergeten maar deze conducteur is getekend, waarschijnlijk houdt hij hier wel wat psychische klachten aan over. Moet hij in therapie omdat het hem blijft achtervolgen. Wie weet heeft deze man ook nog een gezin. Als een iemand lijdt in het gezin, dan lijdt de rest ook. En wat voor effect heeft dit op zijn collega's?  Of op de medepassagiers, als je hier getuige van ben dat heeft toch ook behoorlijk invloed op je. Vroeger was het anders je kon redelijk veilig reizen met de trein in die zin er zal vast wel verbale dreiging zijn geweest, vooral als mensen wat gedronken hebben. Maar een mes op je keel? Of in elkaar geslagen worden? Dat hoorde je niet op het nieuws.
Nu moet ik bekennen dat ik vroeger ook aantal keren heb zwartgereden.
Ik ben nu bijna 32 maar toendertijd was ik 20. Die keren dat ik zwartreed was er meestal geen controle. Tot die ene dag dat ik had  bedacht om van Utrecht naar Breukelen te fietsen en weer terug. Alleen dat terug..tja dat zag ik toch niet zo zitten. Geld had ik niet bij me..dus bedacht ik een plan. Ik liet mijn banden leeglopen en stapte de trein met m'n fiets. De conducteur vroeg om mijn kaartjes. (Ik was toen een broekie van 21 met een groen punkkapsel, piercing  en knalblauwe/groene fiets, skatersbroek met een enorme ketting eraan. ) Ik had geen kaartjes alleen 2 flesjes water en wel mijn id-kaart. Die liet ik heel netjes zien en zei; "Sorry meneer, ik heb geen kaartjes, ik was een stuk gaan fietsen en opeens zijn mijn banden leeggelopen. Enige wat ik heb is mijn id-kaart en flesjes water. Ik had niet gedacht dat ik mijn portemonnee nodig zou hebben. Dus geef mij de boete maar meneer." De conducteur zei; "jeetje wat een pech. Nou weet je wat.. je moet je banden sowieso ook fiksen. Ik zie het door de vingers. Maar volgende keer altijd geld bij je hebben. " Ik heel braaf; "Dank u meneer, dat zal ik doen" . Tegenover mij zaten 2 oude vrouwtjes en die hadden het met mij te doen, zaten de hele tijd lief te glimlachen en tegen mij te praten. Ze zeiden continu dat ze het zo sneu vonden. Eenmaal bij Utrecht Centraal, zei ik de dames netjes goedendag en liep met m'n fiets naar Vredenburg want daar kon je met elektrische pomp je fiets in no-time oppompen. Ik m'n fiets opgepompt en loop braaf naar het stoplicht om over te kunnen steken. Zie ik de twee dames van de trein, licht springt op groen en ik op de fiets. De dames zijn helemaal verbaasd en helemaal verbouwereerd als ik ze zeg dat ik gewoon geen zin had om terug te fietsen en m'n fiets had laten leeglopen en dat je heel makkelijk je fiets weer op kan pompen bij Vredenburg. Nou dames, fijne dag he. Sprakeloos liet ik ze achter en ik fietste naar Ondiep om thuis op de bank te ploffen. Als ik de boete had gehad had ik het zonder morren aangenomen dat dit even duidelijk is. Zwartrijden doe ik al jaren niet meer, ik heb natuurlijk ook voorbeeldfunctie naar m'n liefkids. Daarbij ben ik de 30 gepasseerd en ben ik een brave burger geworden. 😉